วันนี้พาแอลไปสนามกีฬาฯ ตามปกติ ทุกครั้งที่ไป ก็จะเจอเด็กแถวบ้าน อายุราวๆ เดียวกับแอล มาเล่นทรายอยู่ก่อนแล้ว ย่าพามา (ย่าของน้อง เป็นคนแถวบ้าน เดินผ่านก็ทักกันประจำ) แต่คราวนี้มองไปไม่เจอ หันไปรอบๆ เห็นคนมุงอะไรกันอยู่อีกด้าน เดินเข้าไปดู ถึงรู้ว่าเกิดอุบัติเหตุกับน้องคนนี้
เท้าของน้องไปติดอยู่ในตะเกียบล้อจักรยาน ดึงยังไงก็ไม่ออก (น้องท่าทางจะเจ็บมากด้วย ร้องดังลั่นเลย) ตอนเท้าเข้าไป ล้อคงหมุนดึงเอาเท้าเข้าไป ทำให้ติดแน่นมาก ง้างตะเกียบจักรยานก็ไม่ไป สุดท้ายมีคนเอาประแจมา ไขเอาตะเกียบล้อออก ถึงดึงน้องออกมาได้
ตอนแรกก็ยืนมุง ไม่ทันคิดอะไร แต่พอเอาน้องออกมาได้ ถึงนึกออกว่า ต้องปฐมพยาบาล รีบวิ่งไปซื้อน้ำแข็งเพื่อเอามาประคบที่เท้าน้อง (กะเตงแอลไปด้วย)
น้องร้องอีกซัก 5-10 นาที ก็หยุดร้อง แล้วก็ลุกเดิน มานั่งเล่นทรายกับแอล เหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น ทั้งที่เท้ามีแผลถลอก แล้วก็แดงมาก
ถามย่าของน้องว่าจะพาไปหาหมอไม๊ ย่าก็แบ่งรับแบ่งสู้ ว่าสงสัยอาจจะต้องไปเช็คๆ ดู
ด้วยความที่อายุน้องไล่เลี่ยกับแอล เลยถามว่าน้องจะเข้าโรงเรียนรึยัง เข้าโรงเรียนอะไร แกก็ว่าน่าจะศูนย์ฯ เราก็สงสัยว่าศูนย์ฯ นี่มันคืออะไร แล้วก็ถามถึงโรงเรียนใกล้ๆ บ้านอีก 2-3 โรงเรียน แกก็บอกว่าส่งไม่ไหวหรอก ค่าเทอมแพง (ทั้งที่เทอมละหมื่นกว่าบาท, บางโรงเรียนเทอมละเป็นแสน หรือหลายแสนก็มี) แกคงส่งไปเรียนศูนย์ฯ ประหยัดหน่อย
แล้วแกก็เล่าต่อว่าเมื่อเย็นก่อนมาสนามกีฬาฯ น้องเพิ่งเกิดอุบัติเหตุไปเอง เดินไปตกท่อ หัวเข่ากระแทกกับขอบท่อ มองไปที่เข่าน้อง ก็เห็นว่ามีแผล แล้วก็บวมแดงมาก
พอคุยกันอีกซักพักก็ขอตัวกลับ พาแอลไปกินข้าวเย็นต่อ แล้วก็นึกออกว่าทำไมแกแบ่งรับแบ่งสู้ เรื่องพาน้องไปหาหมอที่โรงพยาบาล…
