ป้อนข้าวลูก

เมื่อวันก่อน ป้อนข้าวแอล แต่แอลงอแงมาก ไม่ยอมกิน ไม่อ้าปาก หันหน้าหนีตลอด พยายามป้อน ก็ร้องไห้เสียงดัง โยนของลงจากโต๊ะ มือปัดช้อน

แอลเริ่มนิสัยไม่ดี แต่ไม่ใช่เพราะตามใจ (ปกติไม่ตามใจใครอยู่แล้ว) แต่เป็นเพราะแอลเริ่มเข้าสู่ช่วง terrible two มากกว่า เลยต้องหาวิธีสอนและสั่ง เพื่อให้แอลดีขึ้น

เจอในหนังสือ แนะนำให้ corner ไม่ควรใช้การตี หรือดุด่า พร้อมยกเหตุผลประกอบร้อยแปด อ่านไปก็อืมๆๆ ใช้ได้แหะ เลือกวิธีนี้ละกัน ว่าแล้วก็เอามาลองใช้ดู

วันที่ corner แอล แอลร้องไห้เยอะกว่าเดิมมาก แล้วก็เกร็วตัว เขย่งขา เหมือนอยากจะออกจากตรงนั้นให้ได้ น้ำตา น้ำมูกไหลเป็นทางเลย น่าสงสารมาก แต่ก็ต้องใจแข็ง ไม่เข้าไปช่วย ไม่งั้นก็เสียเปล่า

ได้แต่ยืนแอบอยู่หลังบันได แล้วชะเง้อมองทีละนิดๆ ว่าแอลยังโอเคอยู่ไม๊ เป็นอะไรไปรึเปล่า แล้วจู่ๆ แอลก็ยื่นหน้ามาแอบดู ว่าป๊ะป๊าอยู่ไหน ยื่นมาก็จ๊ะเอ๋กันพอดี อดขำไม่ได้ ฮ่าๆๆ

สุดท้ายก็เลย เลยตามเลย เข้าไปอุ้มแอลจาก corner แล้วพูดอธิบายให้แอลฟังว่า ทำไมแอลถึงโดน corner แอลจะเข้าใจรึเปล่า ก็ไม่รู้ แต่อย่างน้อยแอลก็สงบลงบ้าง แล้วก็ยอมกินได้บ้าง (แต่ก็ยังกินไม่น้อย จนถึงไม่ยอมกินเลยอยู่ดี)

ป้อนข้าวที หมดไป 1-3 ชั่วโมง แล้วแต่วันดี วันไม่ดี ช่วงเช้าป๊ะป๊ากับหม่าม๊าแทบไม่มีเวลาทำอย่างอื่น สลับกันป้อนข้าวแอล สลับกันดูแอมป์

งานหลักช่วงเช้า ก็มี หุงข้าว ต้มน้ำร้อน เตรียมกับข้าว (ซื้อเอา) ซักผ้า ตากผ้า ป้อนข้าว อาบน้ำ แต่งตัว ล้างจาน กว่าจะเสร็จ ก็เกือบบ่ายโมง บางทีเลยไปบ่าย 2 ก็มี

ที่กินเวลานานที่สุด ก็ป้อนข้าวลูกนี่แหละ

ป้อนข้าวลูก ใครคิดว่างานจิ๊บๆ 555