ครั้งนึงป๊า (อากง) เคยอ่านเจอว่าแดดมีประโยชน์ยังไงบ้าง (โดยไม่ดูว่าโทษมันก็มี) ก็หยิบรองเท้าผ้าใบ ออกไปวิ่งกลางแดด เที่ยงๆ แทบทุกวัน ทำแบบนี้จนร่างกายแกแดงไปทั้งตัว
ถ้าเทียบก็คงประมาณในรูปนี้ (รูปจาก Internet)
เห็นแกตัวแดงจนน่ากลัว หลายๆ วันติดกัน ด้วยความเป็นห่วง ก็พยายามเอาข้อมูลอีกด้านให้แกอ่าน ว่าข้อดีของแดดมันมี (แดดอ่อนๆ ยามเช้า หรือยามเย็นๆ) แต่ข้อเสียของการตากแดดแรงๆ เป็นเวลานานๆ มันก็มีเหมือนกัน แถมอันตรายมากๆ ด้วย พอแกได้ฟัง ก็โบกมือ ปัดๆ ทำนองว่า เอ็งเงียบๆ น่ะ อย่าพูดมาก
ด้วยความที่แกเป็นคนไม่ค่อยฟังใคร เวลาเชื่ออะไรแล้ว จะเชื่อแบบฝังหัวเลย ต้องเอาร่างกายตัวเองเข้าทดสอบอยู่ตลอดเวลา เลยไปปรึกษากับคนรอบข้าง ว่าทำยังไงแกถึงจะหยุดวิ่งกลางแดดได้บ้าง
แทนที่จะได้วิธีดีๆ กลับมา กลายเป็นว่าทุกคนแนะนำว่าอย่าไปพูดอะไรมาก พูดไปแกก็ไม่เชื่อ แถมพาลทำให้แกโกรธซะเปล่าๆ อ้าวเป็นงั้นไป… ทุกคนเลี่ยงที่จะไม่พูดอะไร แล้วปล่อยเลยตามเลยซะงั้น
…การไม่เอาตัวเอง เข้าไปแส่หาเรื่อง ก็เป็นเรื่องดี แต่ถ้าเป็นคนในครอบครัว ที่เราเป็นห่วง จะไม่พูดอะไรเลยก็ไม่ได้ คิดไป 3 ตลบ 8 ตลบ เราก็ตัดสินใจพูดให้แกฟังถึงโทษของแดดต่อไปดีกว่า เผื่อแกจะฟังบ้าง ตอนนั้นหาข้อมูลเยอะมาก เสร็จแล้วก็แอบเปิดหน้าเว็บไซต์ที่พูดถึงข้อเสียของการตากแดดแรงๆ นานๆ บน iPad แก มีแอบทำโน๊ตใส่มือถือแกด้วย มีโอกาสคุยกัน ไม่ว่าเรื่องอะไร ก็จะพยายามคุยโยงไปเรื่องข้อเสียของแดด ระหว่างบทสนทนาแทบทุกครั้ง (แต่สุดท้าย ยังไงๆ แกก็ไม่ฟังอยู่ดี แถมมีอารมณ์ทุกครั้งที่พูดขัดใจแก…)
เรื่องบางเรื่อง คนหลายคนเลี่ยงที่จะทำ เพราะมันเป็นสิ่งที่ทำแล้วตัวเองจะดูไม่ฉลาด ดูสกปรก (dirty) แต่ในท้ายที่สุด ถ้าไม่มีใครยอมทำจริงๆ เราก็ต้องทำ แม้รู้ทั้งรู้ว่าทำไปแล้ว ไม่เกิดผลดีกับตัวเอง หรือดูเป็นคนก้าวร้าวในสายตาคนรอบข้าง ก็ยังดีกว่าปล่อยให้คนที่เราใส่ใจ ไปลองผิดลองถูกในสิ่งที่เป็นอันตราย
ภาษาอังกฤษ มีประโยคนึงกล่าวไว้น่าฟังว่า
Someone has gotta do the dirty work.
งานที่ต้องลุยโคลน โสโครก ไม่มีใครคิดอยากทำ แต่ยังไงมันก็ต้องมีคนทำมัน
