ย้อนไปสมัยมหาลัย
โบว์ เป็นเพื่อนชะนีของเรา นางเป็นนีที่มีเอกลักษณ์เด่นชัดคือซ่า แก่น เปรี้ยว และมีความเป็นตัวของตัวเองสูง ระหว่างช่วงปีสามอยู่ดีๆโบว์ก็หายไป นางไม่มาเรียน นางไม่ติดต่อใคร และเหวี่ยงตัวเองออกไปจากสังคมเพื่อนเกือบเดือน
แต่แล้ววันหนึ่งนางก็ติดต่อมา
วันนั้นโบว์นัดช่า กอล์ฟ และหยกออกไปข้างนอกโดยที่ไม่บอกเหตุผลว่านัดไปทำอะไร ด้วยความดีใจที่เพื่อนคัมแบ็คสเตจ ทุกคนเลยพร้อมใจกันออกไปหานางอย่างไม่มีเงื่อนไข โบว์ขับรถมารับช่าที่หอ และวนไปรับกอล์ฟและหยกที่บ้าน
ในขณะที่อยู่บนรถ นางขับเข้าเมืองไปเรื่อยๆจนถึงแถบสุขุมวิท เพื่อนทุกคนเฮฮากันตามปกติ มีแต่โบว์คนเดียวที่มีท่าทีเงียบและนอยโลกตลอดเวลา
จนทุกคนเริ่มทนไม่ไหว
ช่า : อีโบว์ มึงเป็นอะไรของมึงวะ นี่นั่งเงียบมาตั้งแต่ขับรถมารับกูแล้วนะ
กอล์ฟ : เออ…นัดพวกกูมา กูก็ออกมาแบบอารมณ์แจ่มใสเลยนะ แล้วดูมึงอีดอก นั่งอมขี้ตลอดทาง
หยก : มีอะไรรึเปล่า?
โบว์ : ………….
ช่า : มีอะไรก็เล่า ที่ลากออกมานี่คือจะปรึกษาอะไรใช่มั้ย?
โบว์ : …..อืม
กอล์ฟ : ทำไม?….อยากรีแพร์?
หยก : อีดอก 55555
โบว์ : ………….
กอล์ฟ : คืออะไร เป็นโรคเหรอ? มดลูกเสื่อม?
หยก : นมที่ทำมาหมดอายุ?
ช่า : หรืออยากทำศัลยกรรมเพิ่ม ถามกูได้นะ ข้อมูลกูแน่น 555
กอล์ฟ : แน่นนั่นรวมถึงหน้าด้วยนะ
ช่า : อีดอก!!!
โบว์ : ………….
กอล์ฟ : (มองหน้าช่ากับหยก)
หยก : มึงมีอะไรก็บอกเพื่อน
กอล์ฟ : เป็นอะไร ผัวทิ้งเหรอ? หรือท้อง 5555
โบว์เบี่ยงรถลงตรงหน้าตึกแถวหลังใหญ่แห่งหนึ่งทันที
โบว์ : ……
ช่า : ………..
กอล์ฟ : …………….
หยก : …………………
ช่า : …………………….อีโบว์?
โบว์ : ……..ถึงแล้ว
กอล์ฟ : ที่นี่ที่ไหน? แล้วตกลงมึงเป็นอะไร?
โบว์ : (ถอนหายใจ)…..ก็อย่างที่มึงบอกทั้งคู่น่ะแหละ
ช่า : ……….หมายความว่ายังไง
โบว์ : ก็ทั้งผัวทิ้ง…..ทั้งท้อง
เกิดความเงียบในรถขึ้นชั่วขณะ
กอล์ฟ : ……เอาดีๆอีโบว์
โบว์ : เรื่องจริง….
หยก : กี่เดือนแล้ว?
โบว์ : สอง….
ช่า : อีนัทรู้ยัง(ผัวนาง)
โบว์ : มันไม่รับว่าเป็นลูกมัน
ช่า : หมายความว่ายังไง?
โบว์ : ถ้ามึงติดต่อมันได้ก็ถามให้กูด้วยแล้วกัน….
เงียบกันไปอีกครั้ง
หยก : แล้วจะเอายังไงต่อ
โบว์ : กูถึงมาปรึกษาพวกมึงนี่ไง
หยก : ที่บ้านรู้รึยัง
โบว์ : ยัง
หยก : จะบอกมั้ย?
โบว์ : จะให้กูบอกยังไง? แม่กูได้ด่าตายห่าแน่ๆ
กอล์ฟ : ถ้าถามกู กูว่าเก็บเด็กไว้….
โบว์ : เก็บไว้แล้วยังไง?
กอล์ฟ : ก็เลี้ยงมันไง
โบว์ : เลี้ยงยังไง เรียนก็ยังไม่จบ งานก็ไม่มีทำ เอาเงินที่ไหนไปเลี้ยงเด็ก
กอล์ฟ : อีโบว์….แต่เค้าเกิดมาแล้วนะ
โบว์ : กูรู้อีกอล์ฟ แต่กูเห็นตัวอย่างแม่กูมาก่อนไง ตอนกูเกิดแม่กูก็เป็นแบบนี้ พ่อกูทิ้ง สุดท้ายเค้าเลี้ยงกูมาคนเดียวมึงรู้มั้ยเค้าลำบากขนาดไหน
หยก : คือมึงจะเอาเด็กออกว่างั้นเถอะ
โบว์ : ……………ไม่รู้ว่ะ
หยก : แล้วตึกข้างหน้านี่อย่าบอกกูนะว่าแม่งคือคลินิก…..
โบว์ : ………………………(ก้มหน้า)
กอล์ฟ : มึงจะทำยังงั้นไม่ได้อีโบววว์ นี่มึงฆ่าคนนะ
โบว์ : มึงว่ากูเก็บลูกไว้แต่เลี้ยงให้เด็กลำบากมันดีเหรอ? ถ้ามันโตขึ้นมาแบบมีปัญหาจะทำยังไง?
หยก : มันก็อยู่ที่คนเลี้ยงด้วยป่ะวะ?
โบว์ : ก็ใช่…แต่กูรู้ตัวไงว่ากูเลี้ยงไม่ไหวแน่ๆ กูเลยคิดว่าควรเอาออกดีมั้ย?
หยก : งั้นกูรับเป็นพ่อให้….พวกเราช่วยกันเลี้ยงได้ไม่เป็นไรหรอก
โบว์ : ไม่ใช่ภาระของพวกมึง….จะให้มาลำบากด้วยกันได้ไง เลี้ยงเด็กอีดอก…ไม่ใช่ตุ๊กตาบลาย มันต้องกินต้องใช้นะมึง แล้วก็เงินทั้งนั้น ลำพังตัวพวกมึงเองเดือนๆนึงใช้พอรึไง
กอล์ฟ : แต่มันก็ดีกว่าทางที่มึงจะทำแน่ๆ
ช่า : โอเค….
กอล์ฟ : ……..โอเคเหี้ยอะไร?
ช่า : กูเข้าใจมึงละอีโบว์
หยก : มึงเข้าใจอะไร?
ช่า : ก็มันอยากเอาเด็กออกเพราะอะไร กูเข้าใจ point มัน
กอล์ฟ : แล้วมึงจะให้มันเอาเด็กออกเหรอ?
ช่า : ก็แล้วแต่มัน…..
กอล์ฟ : อีช่า!!
ช่า : แต่มันต้องโทรไปหาคนๆนึงก่อนกูถึงจะยอม
โบว์ : โทรหาใคร
ช่า : แม่มึง….
โบว์ : โทรไปทำไม กูบอกแล้วไงกูบอกแม่ไม่ได้
ช่า : มึงไม่ได้โทรหาแม่นานเท่าไหร่ละ
โบว์ : เดือนกว่าๆ…..ทำไม?
ช่า : โทรไป….
โบว์ : โทรไปทำไมมม
ช่า : โทรไป….แล้วค่อยคุยเรื่องนี้กันต่อ
โบว์ : แล้วจะให้กูคุยอะไร!!? กูบอกเค้าไม่ได้!!!
ช่า : กูไม่ได้บอกให้มึงบอกเค้า มึงแค่โทรไป….คุยเรื่องHeeTadอะไรก็ได้ แต่แค่โทรไป
โบว์ : …………….
ช่า : มึงไม่โทรกูลงนะ…..
โบว์ : เออๆ(หยิบโทรศัพท์ขึ้นมา) ………พวกมึงเงียบๆละกัน
โบว์ต่อสายถึงแม่ และแทบจะทันทีที่เสียงตื๊ดแรกดังขึ้น โทรศัพท์ก็ถูกรับทันที
บทสทนาทั้งหมดออกลำโพงในรถ
แม่ : (เสียงสดใสมาก)ฮัลโหลโบววว์
โบว์ : (ชะงัก)………ฮัลโหลแม่
แม่ : เป็นไงบ้างไม่โทรหาแม่เลย
โบว์ : …….ก็ดีอะแม่
แม่ : แล้วเรียนล่ะเป็นไงบ้าง
โบว์ : ……………ก็ดีอะแม่(เสียงเครือระดับ1)
แม่ : หยุดยาวนี้กลับบ้านมั้ย?
โบว์ : …………………ยังไม่รู้เลยแม่(เสียงเครือระดับ2)
แม่ : ทำไมทำเสียงแบบนั้น…?
โบว์ : ป่าว….
แม่ : เหนื่อยเหรอ….
โบว์ : (น้ำตาเริ่มล้น)…….นิดหน่อย….แม่อะเป็นไงบ้าง
แม่ : ก็เรื่อยๆ ของขายไม่ค่อยดีเท่าไหร่…..แต่ก็โอเคอยู่นะ
โบว์ : เหนื่อยมั้ยแม่?
แม่ : ไม่เหนื่อยเลย
โบว์ : เลี้ยงหนูมาอะ….เหนื่อยมั้ยแม่
แม่ : ………เหนื่อยสิ
โบว์ : ………………..
แม่ : เหนื่อย…..
………แต่ก็โอเคอยู่นะ
โบว์ : โอเคจริงๆเหรอ?
แม่ : โอเคสิ….เหนื่อยเลี้ยงลูกอะมีความสุข แล้วถ้ายิ่งโตมาเป็นเด็กดีแม่ยิ่งมีความสุข
โบว์ : แล้วถ้าหนูเป็นเด็กไม่ดีล่ะ
แม่ : เด็กไม่ดีแม่ก็โอเค จริงๆตอนแกอยู่ในท้องก็ไม่ใช่เด็กดีเท่าไหร่หรอกนะ ทำแม่แพ้ท้องอยู่เป็นเดือน(หัวเราะ) ยิ่งตอนกำลังออกจากท้องยิ่งไม่ดีเลย….เจ็บจะตาย
โบว์ : ………..(น้ำตาไหล)
แม่ : มีเรื่องอะไรรึเปล่า?
โบว์ : ……………….(พยายามเอามือปิดปากกันเสียงร้องไห้)
แม่ : ………….โบว์
โบว์ : ……แม่(เก็บเสียงไม่อยู่)
แม่ : …..โบว์เป็นอะไร?…..ใครทำอะไรเรา?
โบว์ : แม่………..
แม่ : ……………….ว่าไงลูก
โบว์ : แม่………….หนูท้อง
แม่ : …………………
โบว์ : (ปล่อยโฮ)
แม่ : …………………..
ทุกคน : …………………..
โบว์ : …….ฮัลโหล?….
แม่ : (ถอนหายใจ)………..
โบว์ : ………….แม่?
แม่ : …..ท้องก็กลับมาบ้านลูก
โบว์ : ……แล้วเรียนล่ะ
แม่ : เราอยากเรียนต่อมั้ย?
โบว์ : อยาก
แม่ : งั้นดรอปไว้ก่อนแล้วกลับมาบ้าน เสร็จเรื่องแล้วค่อยกลับไปเรียนต่อ
โบว์ : แล้วเราจะเลี้ยงกันไหวเหรอ?…..
แม่ : ไหวสิ…..เดี๋ยวช่วยๆกันเลี้ยง หลานคนเดียวแม่สบายมาก
โบว์ : (ปาดน้ำตา)………
แม่ : แต่โบว์เก็บไว้เป็นอุทาหรณ์นะลูก….ทำอะไรทีหลังต้องระวัง เราพลาดไปแล้วเอากลับคืนมาไม่ได้นะ
โบว์ : (ร้องหนักมาก)
แม่ : ไม่ต้องร้องไห้ ฮึบก่อน….หยุดร้อง
โบว์ : (ฮึบ)…….ไม่ร้องแล้ว(สะอื้นเบาๆ)
แม่ : (เสียงอ่อน)…..ดีมาก
โบว์ : แม่…..
แม่ : ว่าไงลูก…..
โบว์ : แม่ไม่โกรธหนูเหรอ….
แม่ : โกรธ….
…..แต่แม่ก็โอเคอยู่นะ
แม่ดีใจที่โบว์มาบอกแม่เองมากกว่า…..
โบว์ : อือ…….(ถอนหายใจ)
แม่ : มีเรื่องอะไรที่แม่ต้องรู้อีกมั้ย?
โบว์ : ไม่มีแล้วแหละ
แม่ : เงินพอใช้ใช่มั้ย?
โบว์ : พออยู่แม่
แม่ : โอเค……ยังไงก็กลับมาบ้านนะโบว์….แล้วเดี๋ยวเราค่อยคุยกัน
โบว์ : อือ….แล้วเจอกันแม่
โบว์กดวางสาย
โบว์ : ……
ช่า : ………..
กอล์ฟ : …………….
หยก : …………………
โบว์ : …………………..ช่า
ช่า : (หันหน้าไปหาโบว์)
โบว์ : ขอบคุณมากนะ
ช่า : (พยักหน้า)……อือ
โบว์ : (มองกระจกหลัง)พวกมึง …….ขอบคุณมากนะ
แล้วโบว์ก็เข้าเกียร์ถอยหลังออกจากซอยสุขุมวิทไป
เรื่องนี้สอนให้รู้ว่า
เมื่อไหร่ที่เราพลาด….ถ้าแม่โอเค….เราก็จะโอเค
รัก
ช่า บันทึกของตุ๊ด
Ps1. ท้องตอนเรียน ท้องก่อนแต่ง หรือท้องไม่มีพ่อเป็นสิ่งที่ไม่ดี และก็ไม่มีใครอยากให้เกิดขึ้น
Ps2. แต่ถ้ามันเกิดขึ้นไปแล้ว สังคมรอบข้างควรหยุดกล่าวโทษ การถามย้ำเหตุผลว่าทำไมไม่รู้จักควบคุม ทำไมสะเพร่า ทำไมผู้ชายไม่รับ ทำไมมึงโง่ หรือการหาสาเหตุจากสิ่งที่เกิดขึ้นไปแล้วไม่ก่อให้เกิดประโยชน์ใดๆ และอาจเป็นสาเหตุหนึ่งให้คนเป็นแม่ขาดกำลังใจที่จะเลี้ยงดูบุตร และนำไปสู่ปัญหาการทำแท้งในที่สุด
Ps3. สิ่งที่สำคัญที่สุดคือกำลังใจ โดยเฉพาะสถาบันที่สำคัญที่สุดคือสถาบันครอบครัว ที่ควรให้อภัยในอดีตที่ผิดพลาดของเค้า รวมถึงดูแลชักจูงให้เค้าและลูกมีอนาคตที่ดีร่วมไปกับคุณ
Ps4. เด็กจะมีปัญหาหรือไม่ ส่วนหนึ่งขึ้นอยู่กับการยอมรับจากสังคมรอบตัว
Ps5. หลังจากนั้นโบว์ดรอปเรียนไป 1 ปีและกลับมาเรียนต่อ ปัจจุบันนางจบปริญญาตรี และกลับไปทำงานในบริษัทแห่งหนึ่งที่บ้านเกิด
Ps6. น้องบีม ลูกชายของโบว์เป็นเด็กน่ารัก และกำลังเรียนอยู่ชั้นประถมที่โรงเรียนที่ดีแห่งหนึ่ง
เครดิต: Facebook Page บันทึกของ ตุ๊ด
