เมื่อก่อนไม่เคยได้วิ่งแบบจริงๆ จังๆ
วิ่งไปเรื่อยๆ พอร่างกายเข้าที่ ก็หยุดวิ่งไปซะดื้อๆ จนร่างกายเริ่มโทรม ก็ค่อยกลับมาวิ่งใหม่ พอร่างกายเริ่มดี ก็ปล่อยให้แย่อีก
จนวันนึง ได้เห็นเพื่อนของเพื่อน Tag มาใน Facebook ว่าไปวิ่งมา มีรายละเอียดเต็มไปหมด ทั้งแผนที่วิ่ง ทั้งระยะทาง ทั้งแคลอรี่เบริน์ แถมพอกดเข้าไปดู สามารถดูย้อนหลังได้ด้วย ว่าวันก่อนๆ วิ่งไปเท่าไหร่ วิ่งเป็นยังไง มีบันทึกไว้หมด
ดูแล้วก็ประทับใจเลย…
ช่วงนั้นหยุดวิ่งไปได้เกือบครึ่งปีแล้ว พอได้เห็นเพื่อนของเพื่อนคนนี้ซ้อมวิ่ง ซ้อม ซ้อม ซ้อม แล้วก็ซ้อม หลายๆ วันเข้า ก็พลอยทำให้อยากออกไปวัดฝีเท้ากับเค้าบ้าง แต่ก็ติดงานโน่น นี่ นั่น ทำให้ไม่ได้เริ่มวิ่งซักที
สุดท้ายเห็นคนอื่นวิ่งหลายๆ ครั้งเข้า อดใจไม่ไหว ก็เลยหยิบรองเท้า กลับมาลงสนามอีกที แต่คราวนี้… ไม่เหมือนทุกครั้ง…
ตั้งแต่วันนั้น จนถึงวันนี้ ยังไม่เคยมีวันไหน ไม่ได้วิ่งเลย (ยกเว้นบางวัน ที่ติดธุระจริงๆ) หรือถ้าวันไหนไม่ได้วิ่ง ก็จะเล่น Cardio Workout ที่บ้านแทน
มีคำกล่าวไว้ว่า สิ่งที่ยากที่สุด คือ การเริ่มต้น ฟังแล้วท่าจะจริง เพราะก่อนจะกลับมาวิ่งอีกครั้ง ใช้เวลานานมาก อ้างกับตัวเองตลอด ว่าติดงานบ้าง ไม่มีเวลาบ้าง เหนื่อยบ้าง แต่สุดท้ายพอได้เริ่มต้นจริงๆ จังๆ ก็วิ่งมาได้เรื่อยๆ ทุกวัน
แรกๆ ที่วิ่งก็ใช้โปรแกรม RunKeeper เหมือนที่เพื่อนของเพื่อนคนนั้นใช้ แต่ไม่ได้แชร์สถิติการวิ่งบน Facebook เพราะไม่อยากให้ไปรกหน้า Wall คนอื่น
พอไปๆ มาๆ คิดย้อนไปว่า เราได้กำลังใจ ให้กลับมาวิ่งอีกครั้ง ส่วนหนึ่งก็เพราะได้เห็นคนอื่นทำสิ่งเดียวกันนี้ ทำอย่างสม่ำเสมอ สุดท้ายก็เลยเลือกที่จะแชร์ Activities ทุกครั้งที่ออกวิ่ง ผ่านโปรแกรม RunKeeper เผื่อว่าคนอื่นๆ ที่ได้เห็น Activities ซ้ำๆ กันทุกวัน จะได้มีกำลังใจในการวิ่งบ้าง ไม่มากก็น้อย
ตอนแรกที่ไม่อยากแชร์ เพราะรู้สึกว่าไม่จำเป็น แถมล่อเป้าด้วย ถ้าคนที่ไม่รู้จักเรา หรือไม่รู้เจตนาของเรา จะพาลคิดว่าเราโอ้อวด
อากงเคยพูดไว้ว่า “คนต่างชาติชื่นชมคนไทย ที่ชอบวิ่งออกกำลังกาย แต่คนไทย กลับเหน็บแนม กระแนะกระแหน คนไทยด้วยกันเอง…”
ฟังแล้วก็สะท้อนใจ แต่ใครจะคิดยังไงก็ช่าง เรารู้ตัวเราเอง ว่ากำลังทำอะไรอยู่เป็นพอ
เอาเป็นว่า ถ้าเราออกวิ่ง แล้วทำให้คนอื่นได้กำลังใจ ในการร่วมวิ่งไปกับเราด้วย แค่นี้ก็น่าพอใจมากแล้ว
Let’s Run!
